Bij de Fenway Foundation spreken we veel paardeneigenaren. Veel eigenaren vragen advies over voeding, algemene paardenverzorging of hulp bij een Fries specifiek probleem. Af en toe krijgen we het soort telefoontje dat begint met een vraag over een paard met een chronisch gezondheidsprobleem. Meestal wisselen de eigenaar en ik een paar minuten beleefdheden uit, maar als we over het paard beginnen te praten, wordt het vaak stil in de rij... en dan beginnen de tranen. Dit soort telefoontjes zijn voor de eigenaar erg moeilijk om te doen. De stress van het verzorgen van hun paard is voelbaar aan de telefoon. Ze zijn emotioneel, fysiek en vaak financieel overweldigd.
Ik leef enorm mee met deze eigenaren omdat ik in hun schoenen heb gestaan. Mijn hoop en dromen zijn binnen een paar minuten in duigen gevallen toen de dierenarts me vertelde dat de prognose van een paard slecht is en dat de aandoening chronisch is. Ik heb door de modder en de regen geploeterd en maaltijden afgeleverd, beladen met medicijnen die zo ingewikkeld lijken dat ze in een laboratorium hadden moeten worden gemaakt. Ik heb 's nachts klaarwakker in bed gelegen, bang dat ik nog een keer naar dat paard had moeten kijken. Ik was bang om naar de schuur te lopen, bang dat ik op een dag de onvermijdelijke noodsituatie zou aantreffen of zelfs het einde waarvan ik weet dat het eraan komt. Ik heb talloze familie-evenementen, sociale afspraken, vakanties of gewoon de kans gemist om er even tussenuit te gaan voor een rustige avond omdat ik thuis moest zijn om voor een chronisch ziek paard te zorgen. Niemand had meer in dit paard geïnvesteerd dan ik, en niemand kon beter voor het paard zorgen dan ik, toch? En raad eens, ik raakte opgebrand. Ik bedoel, echt opgebrand.
Jaren geleden, toen ik wegsluipte voor slechts één overnachting om mijn verjaardag te vieren, was ik zo gestresseerd over het achterlaten van een paard met een chronische ziekte die speciaal management vereiste, dat ik er niet eens echt van kon genieten. Elke kans die ik had, controleerde ik de stalcamera's. Ik heb nauwelijks geslapen in die hotelkamer. Ik kon niet wachten om naar huis te gaan, en het maakte me erg verdrietig dat ik niet van die tijd met mijn gezin kon genieten. Toen drong het tot mij door dat er iets niet klopte. Plotseling kreeg ik de openbaring dat alle stress die gepaard ging met de zorg voor een chronisch ziek paard zijn tol had geëist. Ik was echt niet meer op mijn best met de zorg voor dat paard. Ik was uitgeput en voelde me overweldigd. Ik moest om hulp vragen.
Dus als wat ik zeg u aanspreekt, lees dan verder. Als het je niet bekend in de oren klinkt, lees dan toch verder. Als je lang genoeg paarden bezit, zal dit advies ooit van pas komen.
OMLEIDING OP KOMST
Als je worstelt met de nieuwe diagnose van een chronische ziekte van je paard, voel je je op dit moment waarschijnlijk behoorlijk overweldigd. Het nieuws dat uw paard een ziekte heeft die niet behandeld of genezen kan worden, maar alleen beheerd, is meestal erg moeilijk te verwerken. We hebben allemaal veel dromen in onze paarden. Misschien heb je te maken met de diagnose van een veulen waar je met spanning op hebt gewacht, en nu lijkt hun hele toekomst in gevaar te zijn. Je zou jezelf vragen kunnen stellen als: kunnen ze zelfs een zinvol leven leiden? Hoe kan ik hier de komende twintig jaar mee omgaan? Misschien is je paard ouder en heb je samen een miljoen gelukkige herinneringen gedeeld, en sta je nu voor een nieuwe realiteit. Eén waarbij je paard waarschijnlijk in zijn laatste jaren met een vreselijke ziekte zal kampen.
Ongeacht waar u zich bevindt in uw relatie met uw paard, het nieuws over deze diagnose is ronduit verwoestend. Je had zoveel plannen, en nu doemt er een enorme omweg op. Dingen staan op het punt te veranderen. Nu u zich begint af te vragen wat de zorg voor een paard met een chronische ziekte betekent, wil ik wat informatie met u delen over burn-out bij zorgverleners.
In mijn ervaring is de zorg voor een paard met een chronische ziekte een marathon en geen sprint. Nou, eerlijk gezegd is het eigenlijk net een marathon en achtbaan in één. Er zijn zoveel ups en downs en je zult waarschijnlijk een breed scala aan emoties ervaren. Terwijl de komende dagen, weken en maanden gericht zullen zijn op het uitzoeken van de beste manier om voor je paard te zorgen, is het erg belangrijk dat je onthoudt om voor jezelf te zorgen en je te beschermen tegen de stress die kan leiden tot een burn-out bij de verzorger.
WAT IS BURNOUT VOOR VERZORGERS?
Het verzorgen van je paard is waarschijnlijk iets dat je graag doet en dat je ongelooflijk veel voldoening geeft. Als u net als de meeste paardeneigenaren bent, koestert u waarschijnlijk uw staltijd. De meeste eigenaren genieten zelfs van de meest ondergeschikte taken, zoals het voeren, verzorgen en uitmesten van stallen. Natuurlijk zijn er waarschijnlijk momenten geweest dat uw paard een blessure of ziekte heeft gehad, maar jarenlang voor een paard met een chronische ziekte zorgen kan de vastberadenheid en het uithoudingsvermogen van zelfs de meest liefdevolle eigenaren op de proef stellen. De zorg voor een paard met een chronische ziekte vergt een grote inzet. Het kan zeer arbeidsintensief zijn, vooral als uw managementopstelling niet de zorg biedt die uw paard nodig heeft.
Burn-out bij mantelzorgers is een toestand van fysieke, emotionele en mentale uitputting. Iedereen die hulp biedt aan een persoon of dier kan een burn-out bij de verzorger ervaren. Wanneer u voor een paard met een chronische ziekte zorgt, is het volkomen normaal dat u een breed scala aan emoties voelt, zoals woede, frustratie, hulpeloosheid, uitputting, eenzaamheid en verdriet. Zoals u zich wellicht kunt voorstellen, komt stress bij mantelzorgers (de emotionele en fysieke stress die gepaard gaat met mantelzorg) heel vaak voor, maar als deze te lang aanhoudt, kan dit tot een burn-out leiden. Er zijn een aantal factoren die een burn-out bij zorgverleners kunnen bespoedigen of daaraan kunnen bijdragen:
De enige verzorger zijn of gebrek aan adequate hulp
Sociale onthouding
Depressie
Financiële moeilijkheden
Fysieke beperkingen
Gebrek aan controle
Gebrek aan ondersteuning (fysiek of emotioneel)
Onrealistische verwachtingen
TEKENEN VAN BURN-OUT VAN DE VERZORGER
Wanneer u bezig bent met de zorg voor een paard met een chronische ziekte, bent u misschien zo gefocust op uw paard dat u niet eens beseft dat uw eigen gezondheid en welzijn eronder lijden. Het kan zijn dat u veel te laat beseft dat u hulp nodig heeft. Hier zijn enkele tekenen van burn-out bij zorgverleners:
Je overweldigd voelen of je voortdurend zorgen maken over je paard
Je schuldig voelen als je paard tegenslag heeft
Bang zijn om uw paard aan de zorg van anderen achter te laten
Angstig voelen
Vaak moe voelen
Te veel slapen of te weinig slapen
Aankomen of afvallen
Snel geïrriteerd of boos raken
Het verliezen van interesse in activiteiten waar u vroeger van genoot
Verdrietig voelen
Regelmatig hoofdpijn, lichamelijke pijn of andere fysieke problemen hebben.
Als u te veel stress ervaart, vooral gedurende een langere periode, kan dit uw lichamelijke en geestelijke gezondheid schaden. Wanneer stress chronisch wordt, kan dit leiden tot depressie of angst. Uw vrienden en familieleden kunnen een verandering in uw gedrag zien, maar als u zich zelf bewust bent van de signalen, kunt u wellicht herkennen dat u zich overweldigd voelt en stappen ondernemen om uzelf te helpen.
EEN NIEUW NORMAAL VINDEN
Helaas voor jou en je paard zullen de dingen nooit meer zijn zoals vroeger, maar je kunt een nieuw normaal vinden. Een van de belangrijkste dingen die u voor uzelf en uw paard kunt doen, is profiteren van het groeiende aantal hulpmiddelen en hulpmiddelen om u te helpen bij de verzorging van uw paard. En onthoud: als je niet voor jezelf zorgt, kun je ook niet voor je paard zorgen. Hier zijn enkele dingen die u kunt doen om burn-out bij zorgverleners te voorkomen:
Vraag om en accepteer hulp . Geef uw familie en vrienden een lijst met manieren waarop zij u kunnen helpen, en laat hen kiezen wat zij willen doen. Misschien kunnen uw partner of kinderen bijvoorbeeld een bijdrage leveren en u een avond of zelfs een hele dag vrij geven van uw klusjes. Misschien is een vriend bereid om te leren hoe hij voor uw paard moet zorgen, zodat uw gezin een broodnodige vakantie kan nemen of samen van een leuke activiteit kan genieten. Als u over de financiële middelen beschikt, overweeg dan om extra hulp in te huren.
Concentreer u op wat u kunt bieden . Het is heel normaal dat u het gevoel heeft dat u niet het management kunt bieden dat uw paard nodig heeft. Misschien heeft u niet de meest ideale managementopstelling voor uw paard, of zit u in een pensionsituatie en heeft u geen of weinig controle over de dagelijkse verzorging van uw paard. Zelfs een gebrek aan financiën kan ervoor zorgen dat een zorgverlener zich ontoereikend voelt. Realiseer je dat je schuldgevoel irrationeel is. Niemand is een perfecte zorgverlener. Er zullen dingen zijn die zonder reden en zonder iemands schuld gebeuren, inclusief die van jou. Geloof dat je je best doet en dat je de best mogelijke beslissingen neemt voor je paard.
Stel realistische doelen . De ideale verzorgings- en managementstrategie voor uw paard zult u niet van de ene op de andere dag ontdekken. Voor de meeste verzorgers duurt dit maanden of jaren en verandert vaak naarmate uw paard ouder wordt of naarmate de ziekte van uw paard toeneemt. Je hoeft niet meteen de perfecte opstelling te bouwen of te kopen om je paard te besturen, en je hoeft je ook niet bezig te houden met een aantal dingen waar je hersenen op dit moment mee bezig zijn. Vertrouw erop dat je hierachter komt. Onderzoek uw zorg- en managementproblemen en geef prioriteit aan deze van meest kritiek naar minst. Breek grote taken op in kleinere stappen en pak ze aan zodra u daartoe in staat bent. Maak lijsten en stel een solide verzorgings- en managementroutine voor uw paard op. Geef uzelf ten slotte toestemming om nee te zeggen tegen activiteiten of verzoeken van anderen als u zich te overweldigd voelt.
Wordt verbonden . Je bent niet de enige op deze reis. Tenzij uw paard een geheel nieuwe ziekte heeft die net is ontdekt, heeft iemand het pad bewandeld dat u gaat bewandelen. Omring jezelf met anderen die soortgelijke uitdagingen ervaren als zorgverleners. Ga in gesprek met anderen door uw eigen ervaringen te delen. Wees dapper genoeg om advies te vragen. Het is geen schande om hulp te vragen. Bied hetzelfde aan anderen aan als je kunt, maar respecteer dat elk paard zijn eigen reis maakt; wat voor jouw paard werkt, werkt niet voor elk paard en omgekeerd.
Zoek professionele ondersteuning en leer uzelf . Doe uw best om uw dierenarts erbij te betrekken en om steun en begeleiding te vragen, zodat u vertrouwen kunt krijgen in uw zorgverlening. Een goede relatie met uw dierenarts is een cruciaal onderdeel van deze reis. Kennis is macht: lees, onderzoek en leer alles wat je kunt over de ziekte van je paard. Als u begrijpt wat er met uw paard gebeurt, voelt u zich sterker om te handelen en te reageren op de behoeften van uw paard.
Stel persoonlijke gezondheidsdoelen . Zorg eerst voor jezelf. Blijf actief, maar rust uit als je moe bent. Eet evenwichtige, gezonde maaltijden en drink veel water. Lach – het is goed voor de ziel! Een van de eerste tekenen van stress of door de omgeving veroorzaakte depressie is slapeloosheid (slaapproblemen). Als u gedurende een lange periode niet voldoende goede slaap krijgt, kan dit gezondheidsproblemen veroorzaken en het kan gevaarlijk zijn. Neem contact op met uw zorgverlener als u problemen ondervindt bij het krijgen van een goede nachtrust.
VIEER JE WINST
Niet elke dag zal moeilijk zijn. Je zult goede, zelfs prachtige dagen beleven met je paard. Er zijn veel dingen die u kunt doen om uw stress onder controle te houden en een burn-out bij uw zorgverlener te voorkomen. Een van de belangrijkste dingen die u kunt doen, is uw overwinningen vieren. Een overwinning kan iets kleins zijn, zoals het vinden van een voerstrategie die werkt, een bepaalde tijd doorgaan zonder grote tegenslagen, genieten van een ritje op je paard, of zelfs nog een jaar vieren als hun verjaardag eraan komt.
Bedenk dat de reis van de zorg voor een chronisch ziek paard lijkt op een marathonachtbaan. Er zullen veel ups en downs zijn. Vergeet alleen niet je handen in de lucht te gooien en af en toe te glimlachen als alles goed gaat!
